روش های مختلفی برای بزرگ کردن لب ها وجود دارد مانند تزریق ژل به لب که ممکن است روش دائمی یا موقت باشد. در روش موقت، تزریق اسید هیالورونیک می باشد. در روش های جراحی بخشی از پوست بیرون لب به موازات خط لب برداشته می شود و پس از جراحی، دوخته می شوند. با این روش عمل لب ، لب ها برجسته می شوند.
با استفاده از پروتز لب، یک سفتی خاصی در لب ها ایجاد می شود (لب قلوه ای) که بسته به بیمار و حجم مورد نظر، مواد متفاوتی وجود دارد. تزریق ژل های دائمی عوارض زیادی دارد امروزه کاربرد ندارد. ژل های موقت از جنس هیالورونیک هستند که از ترکیبات شبیه بدن و به اسمی تجاری مختلف هستند.
هیچگاه اشخاص نباید تصویر لبهای فلان هنرپیشه یا سوپر استار را الگویی برای افزایش حجم لب خویش قرار داده و از متخصص پوست بخواهند که دقیقا همان شکل و شمایل را برایشان ترتیب دهد. باید سازش فرم لب با قیافه ظاهری فرد و هماهنگی ان را پزشک یا جراح تایید نماید.
شایع ترین قسمت هایی که تحت برجسته کردن قرار می گیرد قسمت ورمیلون لب، یعنی قسمت مرزی بین حواشی لب ها و قسمت قرمز لب هاست. این کار سبب می شود تا قسمت خارجی لب ها بیشتر نمایان شود. گوشه های لب ها نیز می تواند تحت پرکردن قرارگیرد. گوشه های لب به مرور زمان و در اثر سن و نیروی جاذبه به سمت پایین جابه جا می شوند که با تزریق می توان آنها را به حالت اولیه برگرداند. می توان دو خط برجسته مابین سوراخ بینی و لب فوقانی را نیز که به مرور زمان برجستگی خود را از دست می دهند، مجددا با تزریق به حالت جوان برگرداند بنابراین تمامی قسمت های لب امکان برجسته سازی و برگرداندن به حالت جوانی را دارند.
انواع ژل
از اواخر سال ۱۹۹۰میلادی همراه با افزایش جهانی درخواست برای اقدامات زیباسازی صورت و افزایش اعمال جراحی زیبایی، استفاده از مواد مختلفی که سازگاری بافتی تقریبا مناسبی داشته باشند، جهت بزرگ کردن لب ها بیشتر شد. با تزریق این مواد، جراحان زیبایی سعی می کردند تا لب های نازک تغییر شکل داده را مجددا به صورت برجسته وجذاب درآورند. به طور خلاصه می توان مواد را که به صورت گسترده در برجسته کردن لب ها به کار می روند به موارد زیر تقسیم بندی کرد:
- اتولیفن: مواد قابل تزریق که از قسمت درم پوست خود شخص تهیه می شوند، خطر حساسیت ندارند و نتایج آنها موقت است چرا که بدن به سرعت آنها را جذب می کند.
- کلاژن: نیاز به تست حساسیت قبل از تزریق دارند، چرا که از بافت های گاوی استخراج می شوند و حدود از ۴ هفته تا ۳ ماه دوام دارند.
- درمالوژن: از پوست بیمار تهیه می گردد و تا حدودی دوام و ماندگاری بیشتر از کلاژن گاوی دارد. این مواد ساختار سنگینی دارند و از خلال پوست ظریف لب ها به صورت رگه های سفید و دانه های سفید تا آخر عمر بیمار را اذیت می کند اما این ماده برای پر کردن خطوط و چین و چروک های اطراف لب ها به کار رفته اند که با ریسک بالای ایجاد ناهمواری و پستی و بلندی در اطراف لب ها همراه است و گاه بیمار مجبور می شود که برای خارج کردن آنها مجددا تحت جراحی قرار گیرد.
روش انجام
در صورت استفاده از هیالورونیک اسیدها جهت پروتز لب، پس از ضدعفونی کردن لب ها و اطراف آنها به صورت دقیق، با استفاده از سوزن های بسیار ظریف به اندازه ۳۰تا ۳۱ (که ضخامت حدود ۶تا ۱۲تار موی انسان را دارند) این مواد در زیر مخاط و پوست و بالای عضله لب تزریق می گردند. هر چند در لب های حساس می توان از پمادهای بی حس کننده موضعی حدود ۳۰تا ۶۰دقیقه قبل از تزریق استفاده کرد.
عوارض
مانند هرنوع تزریق دیگری در ناحیه صورت باید احتمال عوارض آلرژیک، درد به هنگام تزریق و پس از آن، تورم و احتمال کبودی لب‌ها و حتی احتمال نتایج نا مطلوب مانند عدم قرینگی (تزریق با حجم نامتناسب) در تزریق ژل صورت در نظر گرفته شود و با بیمار در میان گذاشته شود. تجربه پزشک و تکنیک تزریق درست همراه با مشاوره بالینی قبل از تزریق سبب می‌شود که نتایج بالینی به خواست‌های بیمار نزدیک شود، هرچند که تامین ذهنیت بیماران به‌طور کامل اکثرا امکان‌پذیر نمی باشد.
