جراحی بینی یا رینوپلاستی از شاخه های جراحی پلاستیک میباشد. کاربرد مهم این جراحی بازسازی بینی به منظور اصلاح گرفتگی بینی به علت پولیپ بینی و تغییر شکل ظاهری و زیبا سازی بینی است. این جراحی معمولاً توسط متخصص گوش و حلق و بینی انجام میشود. اهمیت فانکشن بینی به عنوان اولین قسمت دستگاه تنفسی موجب شده که امروز بسیاری از متقاضیان عمل جراحی بینی متخصصین گوش و حلق و بینی را جهت این عمل برگزینند.
هدف اصلی در جراحی بینی (رینوپلاستی) ایجاد یک بینی زیبا و بدون مشکل تنفسی و متناسب با سایر اجزا صورت است. نباید تنها با در نظر گرفتن یک بینی ایده ال به خلق یک بینی زیبا پرداخت بلکه مناسب ترین بینی، بینی است که با سایر اجزاء صورت هماهنگی داشته باشد.
در مورد فرم بینی باید در جلسه مشاوره قبل از عمل جراحی، پزشک و بیمار به توافق برسند تا بهترین نتیجه حاصل شود. در نهایت اگر تفاهم حاصله منجر به جراحی گردد بیمار پس از جراحی بینی شاد و خوشحال و راضی خواهد بود.
باید به یاد داشت که بینی ممکن است از منظر یک فرد زیبا و جذاب باشد ولی از دیدگاه فرد دیگر جذاب نباشد، به همین دلیل هر شخص باید خود رضایت کامل از جراحی بینی اش داشته باشد.
ممکن است به پیشنهاد جراح بینی بخشهای دیگر صورت نظیر چانه و گونه نیز مورد عمل جراحی قرار گیرد تا تمامی عناصر صورت متناسب و زیبا گردند. با هدف برقراری این تناسب است که جراح بینی به برخی بیماران توصیه به انجام اعمال جراحی گونه و چانه و … همزمان با جراحی بینی می کند.
شرایط مناسب متقاضی جراحی زیبایی بینی عبارت است از:
دارا بودن سلامت جسمی و روحی
سلامت جسمانی، دوره نقاهت پس از عمل جراحی را به حداقل رسانده و ریسک عوارض را کاهش می دهد. از اینرو هر زمان که جراح در مورد سلامت هریک از ارگان های حیاتی فرد تردید داشته باشد، متقاضی جراحی بینی را جهت بررسی به پزشک مربوطه ارجاع میدهد.
سلامت روحی روانی، افرادی که دچار بیماریهای روانپزشکی هستند مثلا فردی که دچار افسردگی است یا فردی که دچار وسواس فکری و عملی است کاندید مناسب جراحی بینی نیست. باید فرد انتظارات منطقی و واقع بینانه از جراحی بینی داشته باشد. به عنوان مثال فردی که پس از جراحی زیبایی بینی انتظار معجزه و دگرگونی زندگی را دارد اصلا کاندید مناسبی نیست.
در جراحی زیبایی بینی که برای بهبود شکل ظاهری بینی انجام میشود، بخشهای خاصی از بینی (استخوان و غضروف) تغییر داده میشوند تا هماهنگی بیشتری با سایر اجزای صورت برقرار گردد. برای این کار میتوان از برشهای جراحی بسیار کوچکی در داخل بینی استفاده کرد (رینوپلاستی بسته) و یا اینکه علاوه بر برشهای فوق از برش کوچکی در دیواره بین سوراخهای بینی استفاده کرد (رینوپلاستی باز).
سن جراحی زیبایی
سن مناسب جراحی زیبایی بینی زمانی است که رشد بینی کامل شده باشد. این سن در پسران ۱۵ تا ۱۷ سالگی و در دختران ۱۴ تا ۱۶ سالگی است. (سه سال کامل پس از شروع عادت ماهیانه). در افراد مسن نیز محدودیتی وجود ندارد و اگر که فرد از سلامت جسمی و روانی برخوردار باشد حتی در دهه ششم زندگی نیز جراحی بینی نتیجه خوب در پی دارد.
مستقل بودن از لحاظ مالی
فردی که اقدام به جراحی زیبایی بینی می کند باید از نظر تأمین هزینه جراحی مستقل باشد تا بعد از عمل تحت تأثیر فردی که هزینه عمل جراحی را پرداخته دچار نارضایت از نتیجه جراحی نگردد و مشکلاتی را برای خود و دیگران به وجود آورد. همچنین فرد باید توانایی پرداخت هزینه عمل و هزینه های بعد از عمل را داشته باشد تا طول درمان بعد از عمل را نیز کامل کند.
شرایط ظاهری و فیزیکی بینی
ضخیم و یا بسیار چرب بودن پوست بینی نتیجه مطلوب و دلخواه را برای جراحی زیبایی بینی حاصل نمی کند. در نتیجه اگر فرد پوست بینی بیش از حد ضخیم داشته باشد گزینه مناسبی برای جراحی بینی نیست.
آیا جراحی بینی دارای عوارض خاصی نیز هست؟
بله، عوارض عمل زیبایی بینی به دو دسته تقسیم می شود یك سری عوارضی است كه در عملكرد بینی به وجود می آید و مهم ترین آن همان عوارض تنفسی است.
زمانی كه بینی عمل می شود معبر هوا تنگ می شود و فرد مجبور می شود مدام از دهان نفس بكشد و همین عاملی است كه شخص دارای صدای تو دماغی شود و به خاطر مشكلات چسبندگی بینی باید به طور مداوم ترشحات بینی را بگیرند.
یك سری دیگر از عوارض، به ظاهر بینی برمی گردد، این عوارض هم به خاطر كم برداشتن یا زیاد برداشتن بافت ها به وجود می آید، ممكن است در عمل جراحی پرده های بینی بیش از حد كوچك شده باشد یا غضروفهای نوك بینی بیش از حد كم شود كه باعث ایجاد چالهای عمیق شود.
البته اگر جای بخیه ها نیز تا بالا امتداد پیدا كرده باشد ممكن است ظاهری به بینی بدهد كه مصنوعی به نظر برسد. تجربه نشان داده اكثر بیماران دوست ندارند بینی شان مصنوعی به نظر برسد زیرا یك بینی طبیعی بزرگ در جامعه ما قابل قبول تر از یك بینی جراحی كوچك شده است. از این رو در جراحی بینی باید همواره حداقل دستكاری انجام شود و برای از بین رفتن عوارض نیز باید برداشتن بافتها به حداقل ممكن برسد .